Ulan! Ulan!
Dost deyip bağrıma bastım her geleni
Böldüm herşeyimi yüreğimi ve kalbimi Parça parça bölük ettim böldüm bedenimi Bu nedir Allah’ım? Bu acı, bu ceza nedir? Yediler, bitirdiler bu dost kervanı beni Yoruldum Allah’ım yordu bu dostlar beni Her gelen sattı beni beş kuruşa acımadan Ben beş kuruşluk adam mıydım be ulan? Diyemedim dostlara gocunurlarda ondan Elimi açtım, kucağımı açtım onlar açmadan Gerektiğinde güldüm gerektiğinde ağladım Oysa hiç gülenip dahi olmadı bu dostlardan Kesildi sesim ses vermiyor artık bu kalbim Ne olur tut ellerimden ey büyük Allah’ım! Canımı, kanımı yüreğimi bahşettiğim toprağa Daha unutmadım, unutamadım, unutamam daha Yollar ayrıldı, biletler kesildi birer birer dostlarla Bilirim ben sizi unutamam siz beni unutsanızda |