İkisi kız ikisi erkek olmak üzere 4 kardesten en küçüğümüz 1993 yılında Avusuturalya’ya gitti. İTÜ Maden Mühendisliği bölüm mezunu olan kardeşim yıllarca orada çeşitli işlerde çalıştı 6 sene kendisini hiç görmedik başta Annemiz olmak üzere hepim ona hasrettik. 1999 Kocaeli depreminde Annemin ve ablalarımın sağlık haberini almasına rağmen dayanamayarak geldi. İki ay kaldıktan sonra tekrar gitti. 2003 yılında artık Avuturalya onu bunalttığı için Türkiye’ye gelerek 2 ay kaldı ve sonra aynı yıl Kırgızistana gitti. 2 Yıl önce orada evlenmiş bir de kızları olmuş. Bu yıl 23 Nisanda Kırgız gelinimiz ve kızı ile birlikte Türkiye’ye kesin dönüş yaptı başta Annem olmak üzere hepimiz çok mutlu olduk. Annem mürvetlerini görmedi diye düşünen ablalarım 30 kişilik bir grupla Kırgız gelinimize gelinlik giydirerek kucaklarında bebekleri ile onlara bir düğün yaptı. Annem çok mutlu olmuştu ve ne yazık ki tam bir ay sonra 23 Mayıs’ta Annemizi kaybettik. Anneciğim sanki onları beklemişti oğlunu, gelinini ve torununu gördükten tam bir ay sonra ani bir kalp krizi ile aramızdan ayrıldı. Nur içinde yat,mekanın cennet olsun sevgili Anacığım. İşte bu şiir dostlar küçükken gülüm diye hitap ettiğim kardeşimin bir kızı olduğunu öğrendiğimde o anki duygu yoğunluğu sırasında yazılmıştır. Saygılarımla..

Hatırlarmısın gülüm.
Küçükken gülüm derdim;
Sana...
Sonra bıraktın bizi..
gitdin el kapılarına.
yıllardır hasretiz yoluna..
Duydum ki;
bir Kırgız’a vurulmuş...
Mutluluğu bulmuşsun.
Senin de bir gülün olmuş..
Adını da İlknur koymuşsun.

Benim için kokla onu olurmu?
Çok mutlu ol olurmu?
Çünkü o umut, belki o hayatı
sevdiren....
Ve gülmeyen yüzeleri;
güldüren....

Az çekmedin; el kapılarında.
Hep sen vardın Ana’mızın..
rüyalarında...
dualarında.
Çoktan hakkettin sen bunu.
Gülüm de ona olurmu?
Gülüm de yavruna..
Umuda olurmu?

M.FİKRET ÜNALAN 14 MART 2008/İZMİR