SANCI
Varlığın ruhumda bir sırça köşktü,
Kardan ak ellerin temmuz sıcağı, Gözlerinin iç hudutsuz sema, Bir ömür sevdiğim sendin daima Bağrıma kim soktu,bu kör bıçağı… İçimin güz vakti…Kuşlar göçüyor, Bir mavi karanlık ,hırçın sularda, Bozulan bir tılsım,bir düş kırımı, Dağlar kucaklıyor hıçkırığımı, Anılar süt liman,kan uykularda… Hikâyemiz böyle bitmemeliydi, Unuttuk ne varsa hayata dair Büküldü boynumuz, bir başak gibi, Arzumuz kalmadı, yaşamak gibi, Artık hayaldir aşk,sevgi vesair… İBRAHİM ŞENBERBER |