her adımda yalnızlığın var,
her köşede elemin.


her sürgünde,
her tomurcuğunda , ellerin .
birde yaşamak var.
uzanan bir kar çiçeği gibi
güneşi her gördüğünde.


hüzzam ;düğüm düğüm bir vakti savar,
her adımda koca bir yalnızlık ,
her köşede beni boğan bir çığlık var.


salt ellerin kalır geride,
birde çığlığında kaybolan boşluğun,
ellerimle tuttuğum ve dokunduğum.


ecinniler gezinir, geçtiğin her köşede.
damarlarımı örter sonsuzluğun.
aslında savurgan bir insandır hayat,
bizi umarsızca harcayan ve tüketen.
şehirlerin onca ışığında boğulan,
kapkara bir yalnızlıktır.

havası solunur, koca boşluğun .
şehirlere sorun;
arada bir geçen,
banklarda oturup,
kaldırımlarda gezinen,
koskoca bir adamın,
nasıl bir çocuk gibi ağladığını.
bir gören olmasada ,
eski bir çınar ağacında yığılan gölgesini....

yunus yavuz / bozkırın şairi/ erzurum