İlk sahne Son RomanŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Prometheus : Mitolojide ateşi çalan adam olarak geçer...
Grotesk : varlıkların sıra dışı özelliklerle yeniden tasviri ile dünyaya ait olmayan bir olgu haline getirilme sanatıdır. Varlıklar bir yönleri ile dünyevi varlıkları çağrıştırsa da, diğer özellikleri bir insana veya hayvana ait olamayacak türdendir. Grotesk sanatının bir baska uygulaması , dünyaya ait olan canlıların her bir özelliğinin harmanlanması şeklindedir. Hephaistos: Yunan mitolojisinde Ateş Tanrısı... Ve Hazanın son sahnesiydi Gözlerinden süzülen Prometheustan çalıntı Devinim geçirmiş acılarla Asinin terse akışı gibi mağrur Yüreği olmadığı kadar cesurdu Son dem gözyaşlarında… Kim bilir Kaç hayat saklıydı Damarlarında akan kanda Hani hiç yaşlanmayacaktı Yüzündeki çizgiler mi ağlıyordu? Yoksa Yaşanması olası Yaşanamamış hayatı mı? Kim bilebilir… Asırlar önce miydi? Ol denilen Ve bir tohumla Ana rahminden kucağına yolculuğu Bilinmez hayata sürüklendi Ya trajikomik yaşayacaktı Ya grotesk Bilmiyordu alnında yazılı kaderi Binlerce koku tanıdı Bir tek ana kokusunu unutamadı Sahne dendi Suflörü kendi Monologu kendi Darülbedayiden kalma Faslı sevdasında… En son sevdiği Esmer güzeli Hani şu aktör olan Zamansız mekansız yaşanan Hiç unutulmayan Hephaistosun ateşi parlardı Dudakları buluştuğu an Bıraktığı yerdeydi Vuslatsız sevda… Direkler arasında… Ondan hatıra Bir fötr şapka… Bir de Apartmanın köşesinde Sahnelenen sevda… Elbet güzel günleri de vardı Güzel giysileri de Aşkla yoğrulan… Sahneden kalan Aldırmadı yamalanan hırkasına… Ardına bakınca Sonsuzluğun İleriye bakınca Sonun başlangıcıydı nasılsa Farkındaydı... Tamamlanmış bir romanın |