İKİLEM…Güneş doğduğunda öpmüyor beni Üzüldüm Çocukluğumda başladım Suna’yı çizmeye On çizgiden oluşurdu dudakları Ergenliğimde sevdim… Ay ile aldattığımı düşünüyormuş Kıskanmış İkisinin de gönlümde ayrı yeri var Çaldığı gümüşi renk ile akıl çeldi diyormuş Hiç anlamamış Gece yalnızlığı Gündüz muhtaçlığı yaşadığımı... O beni öpmese de Ben O’nu öptüm Ressamın fırçasından döküldüğünde Tan yerine ince çizgi halinde Farkında olmadı Yanağındaki çukura düştüm… Suna’ya Güneş-im derdim Nil’e Ay-ım Biri haz veren hüznüm oldu Diğeri yaşam maksadım… İST. 06. 12. 09 / 02. 10 |
sizden tekrar sunaya yazılmış bir şiir okumak güzel..ve şiiriniz de çok hoştu..
zemin renginizi değiştirmeniz görsel açıdan daha iyi olacak diye düşünüyorum izninizle..
tebriklerim çok..