yar/(ım) kalmak..../1 /.... hadi yüreğim ’bırak artık tül perde ardında yol gözlemeyi yolunu gözlediğin çoktan unuttu özlemeyi’ --yüreğim közü kalmış bir ateşe kağıt atma boşuna hem ben demedim mi sana tutuşan kirpiklerin olur yarin eteği değil tutuşan acın olur yangının olur körüklenen hissedemez seni duyamaz çığlığını başka gözlere gülen-- diyerek avutulur mu yürek? yüreğim ......../ 2 /........... ve... biz iki kişiyiz artık sevgili yüreğim ve ben yüreğim sen derken hayata bakarım ben yüreğim geçmişte yaşarken gününü ben yapmam gereken işlerle boğuşurum ders çalışırım mesela kitap okurum alışveriş yaparım evime yemekler yaparım kendime çiçeklerimi sular dalımdaki serçeyle konuşurum sarhoş olur şarkılar söylerim ellerim cebimde yürürüm saatlerce oysa yüreğim yüreğimin aklı hep sende onun her sözü sen duyduğu tek ses senin sesin ve özlediği sadece sen ben görsem de o görmez senden başkasını ben alışmaya çalışsamda yeni birine o kabullenmez açmaz kapılarını benden sonra sen iki kişi yaşadın mı hiç sevgili zamanın birinde bölündün mü ben gibi bilmiyorum bildiğim şu ki hep yüreğimdesin yüreğin unutmasa da sen unut beni 05/12/2009 ankara |
tebrikler
dilerim yaşadığın doğduğun şehir ve adım atığın heryer neşe ve huzur dolar
selam ve dua ile
A.E.O