NEYLEYİM
Suskun ağıtlarım geçit vermiyor
Selam getirmeyen yeli neyleyim Gayri başkasını gözüm görmüyor Gönlümde açmayan gülü neyleyim Çok uğraştım bulamadım arayı Yanıp kavruluyor gönül sarayı Azrail çağırdım vermez sırayı Şimdiden bükülen beli neyleyim Çöreklendi dertler artık gitmiyor Dertlerin verdiği acım bitmiyor Dünü unutmaya gücüm yetmiyor Ben ona vurgunum eli neyleyim İşte bu korkuydu yürekte donan Sevda ateşidir içimde yanan Gönül ağlıyorken gözdür ıslanan Aşkımızı boğan seli neyleyim Bağrımda bir sızı içim kanıyor Bakmayın yaraya özüm yanıyor Herkes beni deli olmuş sanıyor Mızrabı,perdeyi, teli neyleyim. Adı bilinmeyen derde belendim Derman için dam ardını dolandım Vardım kapısına çare dilendim Derman söylemeyen dili neyleyim...... Şükrü Türkmen |
Bakmayın yaraya özüm yanıyor
Herkes beni deli olmuş sanıyor
Mızrabı,perdeyi, teli neyleyim.
gerek gelenek,
gerek içerik,
gerek hissediş,
gerekse söyleyiş olarak mükemmel bir hece şiiriydi...yürekten kutlarım hocam...
selam ve hürmetler...