BEN KENDİMİ İYİ BİR İNSAN SANIRDIM
Hangi ayrılık tadından yenmedi ki?
O zaman Leyla tek taraflı sevdi de, O çöllere düşen Mecnun mu istemedi? Değer vermedi Ferhat Şirine, Yalandı tüm efsaneler öyle mi? Ayrılık her insana göre zordur. Ben insan değilim sana göre, Bile bile istedim ayrılığı, Seni bir kalemde silip attım, Değer vermedim sana, Bu hayatta sadece sen kırıldın. Kıran ben oldum, üzen ben, İsyanlarla gelme demiştim hani sana, Sarfettiğin sözleri bir düşünsen. Mecburiyetle boyanmış bir manzara, Bir de bakabilsem penceremden, Nasıl olurdu acaba, Umursamadım seni öyle mi? Zerre kadar sevmedim. Bu dünyada benim üstüme yok, En kötüden daha kötü olan benim. Nasıl böyle vurdum duymazım. Kendi kaderim için hiç savaşmadım. Acılar mı yok etti duyguları mı? Keder mi böyle yaşamayı bana öğretti. Neler dediğini kulağın duyar mı? Üzmeyecektik birbirimizi hani, Seni sen olduğun için sevdim. Başkalarıyla karıştırmadım asla, “Kadınım” kelimesine kara çaldım. Merak etme söylemem bir daha sana, Çünkü ben çoktan gitmişim senden, Sen aciz değilsin, olamazsın asla, Yağmurlarda ıslanman değil aciziyetten, Benim içime işlemiş yağmur, Üşümelere meydan okuyuşum mecburiyetten. Oysa ne çok seviniyordum. Ölünce ardımdan var diye dua okuyanım, Hayat yine mi yalan söyledin bana, Sevdiğim beddualardan buket mi yaptın? Düğün dernek kuruldu diye ömrümün üstüne, Sabahlara dek göbek atar mı sanırsın. Yazık, öğretememişim sabrı sana, Kendi kendimi aldatmışım. Gözlerinden düşmüşüm damlalarla, Ağlatan hep ben oldum bu hayatta, Doğru benim gözlerim yok ki, Ağlamayı bilsin bunca zaman, Kahkahalar içinde yaşıyor, Aşkı oyun sana bu kötü adam. Savaşmadım değil mi hiç, Hemen kaderime boyun eğdim. Ayrılık otobüsü aldı beni senden, Buldular başka birini hemen tamam dedim. Evlilik müptelasıydım ya ben, Peki ya o otobüs kimi aldı benden? Yok, hayır, farkında değilsin sen kendinin, Yanılmışım ben farkındasın diyerek, Gözlerinden düştükçe ben senden gittim. Daha fazlasını yaradan bana verecek, Çünkü o tohumları gözlerime sen ektin. Ne çabuk unuttum değil mi? İsyanlarına karşı kualklarımı tıkadım. Nasıl da güçlü bir kötüymüşüm ben, Aynalardan kaçar oldukça çıktı yanılgım. Yazıklar olsun bana, Bende kendimi iyi biri sanırdım. Acı verdim ya ben sana, Merak etme anlayabiliyorum seni, Herşeyi sen yaşıyorsun tek başına, Ben insan değilim ki, Ben battıkça batağa, Bir an bile düşünmeden silerken hayatımı, Elimden tutmak vardı hani gururla, Kurtaramasan da çekmek vardı şükürle, Ben inançlı bir ruhu sevmiştim bir zamanlar, Aşkın küfrü düştü ateş gibi geceme, Dudaklarından dökülen beddualar, Kor ateş gibi değdi tenime, Ne söylesem beni yanlış anlıyorlar, Ağzımı açsam suç bende değil mi anne? Ben hatayı bu dünyaya gelmekle yaptım. Babacığım söz geçer mi yazmışken kaleme, Yaradanın yazdığını kim silebilir, Ben basit bir kulum sadece, Ayrılık varsa ille de küfretmek mi gerekir, Gitmeye mecbur kalan insanın ardından, Hayatını silmişken göz göre göre, Vurmak mı gerekir beddua oklarıyla, Nasip kısmet böyleyse, Kimileri için çok basit söylenir, En kötü olan nedir bilir misin? Anlaşılmamak güzelim. Sanki bir tek sen özledin. Doğru ben ne bileyim özlemeyi, Hayatımı yok ettim ellerimle, Üzülmelerin zirvesine vardım sayenizde, Nasıl mı dayanıyorum bu acılara, Şükürle güzelim, inançla ve şükürle, Çıkar yolu yok yoksa, İş değil yani en kötü olmakta, İsyan etmek kolay gelir insana, Bense isyanlarla kaybolurum, Ruhumu kurtaramamışım ki zaten, Ne bir şey öğrettim, ne öğrendim. Hayatın sahnesinde yer verenlere, Acıdan başka ne verdim. Peki nedir istediğiniz? Hayatımı silip attım. Son nefesi vermemi mi istersiniz. Eyvallah onu da yaparım. Siz mutlu olacaksanız neden olmasın. Hadi küfredin bana ağız dolusu, Küfredin hayatına girdiğim tüm kadınlarım, Beddularınıla çevreleyin ruhumu, Onlar olsun beni taşıyan salım. Siz mümkün olduğunca acı çektini, Gölgenizi bile bırakmadınız ne de olsa, Ben bir tek saçınıza zeval gelsin istemedim. Ağladım ıssız gecelerde köşelerde, Ama yalnızlığıma bile yaşlarımı göstermedim. Acizleşirseniz eğer ruhumun karşısında, İşte o zaman pişman olurum sevdiğime, Düşersem gözlerinizden damlalarla, Gelmem hiçbir zaman düşlerinize, Hoş ben neyim ki, Zalim bir hükümdarım size göre, Baş kesen, kalp alan, Kendinden aciz, faydası bile olmayan, Yarım yamalak kötü bir adam. Hayatınız boyunca istediğinizi söyleyin. Beddualarınızla yaşamasını da bilirim. Acılara alışığım ne de olsa, Umursamaz görür güzel gözlerin. Sevmeyin beni, kalbinizden de silin, Anlayamadınız beni yahut ben anlatamadım. Ölmemi istiyorsanız kucaklarım ölümü, Zaten çok fazla yok zamanım, Göreyim yeter gökyüzünden güldüğünüzü, Allahım sizi bir ömür gülümsetsin. Ne desem boş, hikaye gelir. Siz beni kötü bir adam bilin. Müsadenizle isyan eden dilinizden, Zora soktuğunuz kalbinizden alıyorum gölgemi, Unutun, kalbinize gömün, duanızı alamadım. En iyisi öldü sayın beni. Ne anlamı var ki kötü olup yaşamanın. Ben kendimi iyi bir adam sanırdım. Yazık, yazıklar olsun. Ancak kendimi kandırmışım. Ne sevmeyi bilmişim bu dünya da, Ne de anlamını bu yüce aşkın, Ancak acılar sizin acınız, Acı neyime ben insan mıyım? Ne diyeyim sağ olsun canınız, Bu dünyaya gelmekle suçlu olan benim. Yaralasa da beddualarınız, Yollayın bana, en azından sabrı öğrenirim. NOT: DEĞERLİ HABİP ABİ, DEĞERLİ ANSIZIN, BU ZAMANA DEK KAYITLI OLAN TÜM ŞİİRLERİMİ SESLİ OLANLAR DAHİL SİLER MİSİNİZ HATTA ÜYELİĞİMİ DE LÜTFEN.... RİCA EDİYORUM. SAYGILARIMLA BAKİ EVKARALI |
Bir kere daha düşünseniz.
Sevgi ve saygılarımla.