YOKLUĞUN
Gittiğin gün,
Bir ağaç devrildi ormanımda Güneş ışıkları saklandı öteye beriye Bir haller oldu hayatın olağan seslerine Derin bir sessizlik kaldı...geriye Ve yalnızlığımı ilk defa yalnızlık gibi hissettim Yokluğunu sonsuzluk... Ağlanacak bir şeye ağladım, Gülüneceklere gülmedim. Adını söyledim Sevdayı ekleyip adına Kimseyi istemedim, Seni istedim Yanıbaşımda Bir bilsen... Ne kıymetlendin, Yokluğunda sen. Elif Şebnem Akal |