İLK/LER….İLK/LER… Alevli toprağın, çıplak ayakları Temiz, acıtmaz, yalınlığı. Gece mehtap, Gündüz Güneş Her zaman aydınlık etrafı… İlkidir mutluluğu, unutamadığı. Bir bebeğin ürkek adımları Yüzünde gül, Ay parçası Bir bahçenin kokusu yayıldı… Her mevsim aynı, Görmez hiç, düşen yaprakları Kutupta bile, üşümez avuçları. Hiç solmaz denilir, gül ağaçları… İlktir yazılan, ‘’Sen – Ben’’i Düz yazılan ve şiirleri, Yalındır yine… Hatası dahi sevilir, Seçilmez, çirkinlikleri. Ekmek ve su tadında, Gıdasıdır, verilen nimeti… Bilinmez, Çoklu rüzgârın farklılığı, Yanan bedenin Sandığı ferahlığı. Toprak savrulmuş en incesine, Yayılmış kırıntıları… Göğün karanlıklarında, Kaplayan siyah bulutları, Geceye sarsılan, gök gürültüsü Bir yıldızdı kayan, Sessizce… Janset. |
Kaleminiz kavi ve gönlünüz şen olsun...
......................................................Saygı ve selamlar..