soğuk iklimlerin hüküm sürdüğü yüreğinizde yazdan kalma bir gün hissedersiniz aniden. bir cemre düştüğünü düşünürsünüz, belki zamansız belki yalancı bir cemre.. çok mutlusunuzdur o anda, ardından bir hüzün çeker yüreğinize, ya cemre bile üşürse yüreğimde, deyip hüzünlenirsiniz ya.. işte öyle bir şey

sen.. zamansız düşen cemreydin soğuk iklimlerime
sen kardelen çiçeğiydin,karlı dağlarımın yamaçlarında açan
ve ben; kuytu bir liman arayan yorgun gemi
soğuktu iklimlerim, sertti rüzgarlarım
biliyor musun?
çoktan çivi çakmıştım gece mavisi düşlerime
ve çoktandır şiirler yazmamıştım,
sevgilinin kara gözlerine
uzun zaman olmuştu
gökkuşağının en güzel renginde
sevgilinin saçlarını hayal etmeyeli.
bildiğim şiirler
sevdalardan yana değildi.
bağ bozumu mevsimlerinin
hazan rengini anlatıyordu tanıdık şarkılar
olmadık bir zamanda düşüverdin yüreğime
çorak topraklara inen yağmur misali
ve bir kardelen cesareti ile
soğuk iklimime kafa tutup
sen açıverirken yüreğimde
hadi git..
git..üşürsün demek istedim
diyemedim
söyleyemedim
ve kar yangınlarının bir yerinde
yandığını hissettim yüreğimin
eridiğini hissettim tenimin
söylemeliyim
anlatmalıyım
üşüyeceksin iklimlerimde
solacak yaprakların tek tek
demiştim sana
yağmurum batak güneşim serin
benim iklimlerimde açmaz çiçeklerin
hadi çocuk
kıyamam sana
üşüyeceksin....üşüyeceksin
sedat