Öldüm Ben
Sepya renkliydi ağzı
Acı bir sıvı akıyordu Denize dökülüyordu ansızın Rüzgarlarla dans eden mavi periyi bekliyordu Bir tepe başında Düşlere koşuyordu etekleri Tırnakları deli bir kabusu eşeliyordu Gece değildi Aydınlığında işleniyordu en vahşet dolu cinayet Güneşin ışıl ışıl aydınlattığı Yerde yatıyordu kopmuş bir el Kime aitti Sessizliğe değiyordu tüm söylemler Ardılları tıkanmıştı eylemin Eylemsizliğinde soluk ve boğuk bir çığlık Adımı hatırlıyor musun Ey küçük çocuk Hani sana hep şeker getirmek isteyip de bir türlü getiremeyen İçinde masallardan örülü bir düşe çağıran seni İşte öldüm ben Bir kıyıda Suskun ve sessiz bir çığlığa vurdum İnadına İnadına Ay’ın Güneş’in İşte şimdi öldüm ben |