Bu hayatSen hiç acılarına güldünmü Yazılmış yazğılar misaliyle Karalarken mısralarını Yalnızlık koluna girip Sürüklerken dağ bayır Eşlik ettinmi yollarına Sinende ızdırabı ezip Boş verebildinmi kederlerine Ayırabildinmi liflerinden İncelmiş ipleri Yoksa hiç bilmedinmi Alay edip gülmeyi Hayat gırgırdan ibaret Gün geçince anlarsın Belkide gün gelir Sadece sana yanarsın Önemsediğin ne varsa Pula dönünce Boş ver demek Zor emek Kolay lokma değil Sindirerek yaşamak Ama çoğaldıkca Zaman Hayat nasıl öğütülür Ben bilirim Ne çareki Faydası yoktur yaşayana Günü birlik acılarla Demlenir hatıralar Soğuk üşütür Açlık sefalet Bir anda çöker Omuza hasret Gün gelince Sende Benim gibi Anlarsın Nasıl bir komedidir Bu hayat Kavun kavunken Herkeze vermez aynı tat.. |