KÜL İLE ATEŞ
Haz vermiyor geçtiğim sokaklar
Yediklerim, içtiklerim tatmin etmiyor Kalmadı o eski aşklar, Küllendi, Hele ki sen, Hâyâllerimin kıyısına vururken, Küllerin üzerinde parçacık oldun… Duygu dolu yük gemilerini terk etti yolcular Her bir ses vedanın çığlığı oldu Küllendi aşkın korkusuz savaşçıları, Toz hâline dönüşen yürekleri oldu. Kül ile Ateşin hikâyesidir bu Külleri bir o yana bir bu yana dağılmış savaşçılarla Alevler ortasına atılmaya çalışan cesur yüreklerin hikâyesi Kül ile Ateşin karşılıklı bir savaşıdır bu… Sen beni küle, Yüreğimi kışa, Hâyâllerimi buza çevirdin Dönüp durduğun yerde düzeni yarınlara değiştin Sandın ki umutlarımı ölümüne yasa çevirdin Kül ile Ateşin savaşıdır bu, Küllendikçe Alevlenebilecek olan bir yüreğin kıpırtısı Umutlarım yeşerdikçe ben hep sağlam kalacağım Küllendikçe Alev alacağım Üstünü örttüm geçmişin Isındıkça bana döner diye. Kül ile Ateşin hikâyesidir bu, Ben küllendikçe alev alacağım, Sen alev aldıkça yanacaksın… Eğer ki bir gün küllenirsen, Parçalarını toplayacağım… Dilara AKSOY |