YAĞMURSUZ LODOSBırak artık! Bitik gözlerin arkasında bir ışık arama. Çünkü, kendi başına kaldı en bildiği yerlerde. Artık düşüncesi, Yaşlandığında tekrar bu sokaklardan geçerkenki gözleri oluyor. Ama sen bilmiyorsun bütün bunları. Nerden bileceksin ki Neden sorularının cevaplarını. Sadece eski fotoğraflarda… Yırtılası, yakılası, ağlanası fotoğraflarda yaşıyor. Akşamüstü sahilde Elleri cebinde lodosa karşı yürüyen bu çocuk, Sonbaharı ve hiç yaşanamamışlıkları hatırlatıyor kendine Dinle ve biraz olsun sızlamasın için. Ve Kasvetli bulutların, içini yansıtan bir ayna olduğunu Bizi bitirdiler sözünü her söylediğinde Bulutların yağmur bulutu olduğunu Yürümenin ve konuşmanın daha ötesinde bir isteğin olduğunu Bilmiyorsun! Lodos ! Es de ölelim. Savur bizleri bulutların içine. Hiçbir şey görmeyelim oralarda Hatta insan bile olmayalım İnsancıklar yap bizi. Küçük düşünen, küçük konuşan, küçük elleri küçük ayakları olan Kalplerimiz de küçük olsun ki gözyaşlarımız bile görünmesin Hepimiz silüetler olalım hatta hiç tanımayalım birbirimizi Bir dostumu hatırlatıyor bugün, Şimdi değil İzmir! Şimdi değil diyordu. Şimdi lodos şimdi. Al LODOS ! Denizimi, ağaçlarımı, saçlarımı ve ceketimi almak istediğin gibi., Kalbimi de al. KATRE |
güzeldi...
şiir de...
siz de...
sevgiyle...