EN BÜYÜK PİŞMANLIKÜşüyorum çocuk, ellerinde Döke saça olmuyor işte Denedikçe düzelmiyor hatalar Silgiler güç yetiremiyor Geri gelmiyor yetim zamanlar Üşüyorum çocuk, ellerinde Düşler büyütüp sana dair Ve seni düşlerde büyütüp Kurulmuyor aydınlık yarınlar Çiçek resmi çizmekle gelmiyor bahar Hani var ya Itır kokulu minik Ve gözleri kehribar Üşüyorum çocuk, ellerinde Dallarını kırarak büyüttüğüm fidan Mayasını bozarak yoğurduğum hamur Ayaza uyandırdığım kelebek Ve ellerimle yıktığım gelecek Öğretmencilik oynuyormuşum meğerse En kötüsünü oyunların En ağırını vebalin Üşüyorum çocuk, ellerinde Affetmek büyüklerin marifeti değil ya sade Yolunu yitirmene sebep bu adamı Mümkünse eğer Affet sen de ………..AFFET SEN DE………………………………….. Öğretmen olabilmek keşke, bilebilmek işin sırrını, duyabilmek yüreğin derinlerinde Öğretmen olabilmek keşke, oldurabilmek çürütmeden tohumları, kırmadan gülleri Öğretmen olabilmek keşke, Keşke…. …….Keşke… |
Öğrenmeye açım öretmenim.
Keşkeler ışık olsun yüreklere, doğruya dair...
Saygımla...
-Devrim Tülay-