Gözlerimi gözlerine çektiğin günden beri
Özgürlüğünü bakışlarının hapsine bıraktı ruhum
Zemherinin ayazında kalsa bile bedenim
Lütfuna mazhar olabilmektir kalbimin tek dileği
Etrafına bakınıyor sesini, seni arıyor benliğim
Razıyım kaybettiğim "sen" i aramakla geçireceğim bir ömre
İzlerin gözlerime mühürlü artık
Nefesimle hayat verdiğim her ana,
Emsali olmayan bu şehrin her köşesine gözlerinle bakacağım.

Çarem belki de tek devam yokluğunda varlığını bulmak
Esiyor deli rüzgar ve getiriyor kurumuş güz yapraklarını gönlüme
Kımıldayamıyor, yalnızlığın o boğuk sesini anbean duyuyorum
Tarifi anlatmakla imkansız bir özlemin karanlığıyla boğuşuyorum
İmdat çığlıkları yükseliyor kalbimden, belki duyarda hasretimi dindirirsin diye
Nihai sonucum, yazdığım hayat şiirimin son mısrasısın.

Boşlukta yürüyor gibiyim her geçen an yalnızlığın karanlığıyla yüzleşiyorum
En çaresiz, en yalnız anımda bile gözlerin kılavuzluk ediyor ışığın adresini bulmama
Nafile bir çaba, hemen bastırılabilecek bir isyan gibi gözükse de,
İstediğine ulaşmak için bir ömür boyu yanmayı göze alacaktır aşkım.