Özlem sarmalında dört yanım duvar,
Kim anlar, kim dinler garip gönlümü ?
Böylesi karamsar olmazdım ey yâr,
Görseydim bir anlık o gül yüzünü !



Alçaktan uçtun ya, geçmedin ele,
Önce yollar, sonra yıllar ıradı;
Varlığın sır küpü, yokluğun çile,
Anladım, kayıpsın kendine bile !



Bu yüzden kalmadı bak tadım, tuzum !
Düşüncem çözüldü, hislerim bozum,
Ortak bestemizin ilhâmı tutsak,
Benimse mızraba dargındır sazım.



İnsan bu kadar da kenar durur mu,
Candan sevenine, gönüllüsüne ?
Rüyâlardan bile gizlenir oldun,
Kim dayanır aşkın bu türlüsüne ?



Eyy buzlu camların silik gölgesi,
Hatırla doğuştan kalp bilgisini !
Taa yürekten gör, gözetle, incitme,
Bir sevenin varsa, saf sevgisini !



Bil ki, bu cihanda bütün varlığın,
Yoruma sığmayan bahtiyârlığın,
Bu muhabbet, bu has duygu, bu ilgi,
Bu sevgidir, bu sevgidir, bu sevgi !



YUSUF BİLGE
19.02.1992 - Çamlıca