KAYBOLUYORUZ
Kırık yaşamın durgunluğunda kaldı
umutlarım... Zulama sakladığım acı hatıralar Suskunluğumda biriken, çığlıklarım isyanda artık... Fırlatıyorum,geceye bir bir Tutmak imkansız içimde… Senide incitiyor biliyorum Derinden vuruyor Biliyorsun bir sözünle, Dişleyerek kanattığım dudaklarımı… Seher vakitleri cıvıldaşan Kuşlarımı da uçurdun sen, Yalnızlığın kenarına… Bir berrak dere yatağı gibi akardı Yüzümdeki gülüşler Şimdi hasta yorgun düşler, Bir kez daha sensiz gecenin Feryadında inliyor Gökyüzündeki ay bile Bekletilir ama… Üşürken kim ısıtabilir bir kadını Sakladığın karanfil böylemi Solacaktı koynunda… Anlamaya çalıştıkça Bizi boğan denizlerde Kayboluyoruz… Nebahat Erkan İstanbul 12-11 2009 |
Sakladığın karanfil böylemi
Solacaktı koynunda…
Anlamaya çalıştıkça
Bizi boğan denizlerde
Kayboluyoruz…
Nebahat Erkan
İstanbul
12-11 2009
nefis, hele o sanat müziği eserinin gizemli güzelliğinde adeta kaybolup gittim bir anda," yol verin geçeyim.." diye uzatıp giden o şarkıdaki gibi bitmez bu şiir, bitmez bu şiirler, bu sevgiler hiç, teşekkürler, tebrikler efendim, sayfanıza uğramadığım için şimdi çok üzülüyorum fakat geç de olsa gelmiş olmanın verdiği huzur da beni teskin ediyor,saygımla, selamlar...