SESSİZLİĞİMİN SESİ
Sözlerim tükendi dilim aşındı
Muhatap olurken aynı suale Rest çektim uğrunda her bir muhale Benliğim usulca benden taşındı Bedenim ayazda yüreğim hardı Nereye baktıysam gözlerin vardı Hudutsuz bir şefkat ruhumu sardı Düşüverdim Kays’ın düştüğü hâle Rest çektim uğrunda her bir muhale Normaldir âlemin hayret edişi Sığmaz havsalaya edilmez idrak Dökülür gözyaşım su gibi berrak İbadet âşığın gayret edişi Vuslata çıkacak hasretin ardı Yürüdüğüm yollar ıssızdı dardı Varlığım noktada nokta kadardı Sensiz ben ha benim ha kuru yaprak Dökülür gözyaşım su gibi berrak Tertemiz sevgide olur mu hile Muamma laftadır özünde ayan Gerçektir sevdamın ettiği beyan Nefes alıp vermek artık nafile İçimdeki deprem sükûtu yardı Gaipten yükselen sesi uyardı Sağır sultan olsa yine duyardı Kârımdır cananın verdiği ziyan Gerçektir sevdamın ettiği beyan Gönlümün bir kere tutmuş inadı Durmadan adını anmam gerekir Azmettim visale kanmam gerekir Aşkınla kırılmış kolu kanadı Ne huzuru vardı ne bahtiyardı Umudu umutsuz ve ihtiyardı Demek yaşadığı sahte diyardı Artık cennetinde yanmam gerekir Velhasıl visale kanmam gerekir İsmail Koray Şimşek |
Bu sayfaya saygımı bırakıp gidiyorum. Efendim, sonsuz takdirlerimle...