bir akşam ağladım yokluğuna
sevgisiz ve sensiz kalmıştım bu akşam..

sokaklara attım kendimi, bir sokak lambası altında
oturdum, ve saatlerce ağladım ve isyan ettim sensiz gecelere.

bir o yana bir bu yana bakına durdum
hiç bir iz yoktu senden, ve hep o yerde yolunu gözledim.

durmak bilmeyen göz yaşlarım damla damla düşüyor yere
ardından baka kaldım, bir adım da olsa gelemedim peşinden.

sen vurdun kapıyı çektin gittin, ve arkanda büyük bir yıkık beden bıraktın.
üstünü kara bulutlar sarmış, ve korkunç sesler vardı etrafım da.

bir köşede oturmuş seni düşünüyorum
keşke diyorum, sevmeseydim seni belkim bu gün bu halde olmaz dım.

hayatımın en güzel sevgi günlerini seninle geçirdim
seninle göz göze olmak, sana şiirler yamak isterdim, ama diyemezdim

çünki öle bir büyülemiştinki beni, senin yanın da olunca sesim kısılıyordu.
şimdi ise artık konuşa biliyorum, ardından da olsa artık sana şiirler yazıyorum.

ellerimin ellerinin arasından kayışıydı dünyamın yıkıldığı an.
okyanusların taşışıydı gözlerimden akan yaşlar.

bir ölümdü sensizlik, yokluğuna sarılmak
bir hancerdi son bakışın, ardımdan saplamak...?

YAZAN :samet KARAOĞLU