ÖZLEM
Susuzluktan çatlamış
Sanırdım dudağımı Kurumuş pınarların taşları Nasıl hasretse suya Öyle yanarmış Kurumuş dudaklarım sana Sensizligim geçmeyince Kana kana içmeyince Ayrılığın bu ateşi Biliyorum sönmeyecek Ruhum gibi yapayalnız Bu dudaklar bilki sensiz Kavrulacak mahşere dek Bu beden de inan sensiz Hiç bir kimse, hiç bir pınar Derman olmaz bil bana Sensin benim tek çarem Gelsen artık yanıma. |