PROMETHEUS'A SON MEKTUPŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şiirin hikayesi:
Kartallar ciğerini yedi Promete,
Yüreğini değil ki. Açıp isyan bayrağını Direnseydin hiç değilse Ölümlü insanlar kadar Şeytanın çağrısına. Yetmedi mi ateşi çalman İnsanlara uygarlık diye verdiğin Bu kin ...........Bu kan .......................Bunca ölüm Sende kalsın. Bıktık artık Yüreğimizi yakmandan. Zeus bile yenildi kaderine O asıldı, sen müsvedde. Bilemezsin elbette; Bu toplum, insanoğlu Geçeli çok oldu Yalancı tanrılardan. Dalga zaten Sinesinde denizin. Sor bakalım O aşina olduğun Rüzgar tanrılarına, Pandora’nın kutusunu Başımıza saran kim. Nereden çıkar, neden saldırır Durup dururken Bu ölümcül rüzgarlar. Islak toprak kokusu var Hala adımlarımızda. Terör ve acı, Sayende omuzlarımızda. Yine de filizleniyor gün be gün Yüreğimizde umutlar Kaldır kafanı da bak. Gökyüzüne yükselen bu çığlık Bu esinti Bu kanat sesleri Senin sonun olacak. Ne Zeus kaldı, ne Poseidon Kartallar, artık insanlığın Hesabını soracak, Kartallar Avını görene kadar Yüksek uçar, Promete Yeter başımıza açtığın dertler Sıra sende.. 23/05/2007 ....Ayvalık.... H Hikmet Esen |