MEYDAN OKURUM...Ne sonbahar ne de kış soğutur bu gönlümü Her yandan alev alsam köze meydan okurum! Eşim,dostum ahbabım varsın duymasın beni Sözlüklere damlasam söze meydan okurum! İster yolum sarp olsun isterse de çakıllı Kalemim nişanımdır bak sinemde takılı İsteyen deli desin isteyen de akıllı Bir yol çizdim kendime düze meydan okurum! Tuzak olsa her yerde akıl almaz biçim de Namert’e nam verilse mert’te benim içimde Bir tek yürek ararken yürekçikler içinde Görmeyen bakar köre göze meydan okurum! Sebepsiz çok sebepler her an çıksa karşıma Bir günde iki defa girsem yeni yaşıma Varsın dünya kurulsun taht misali başıma Bire bin haykırıp ta yüze meydan okurum! Aynalar dostum benim baksam düşman bakıyor Her geçen gün her saat içimi karartıyor Hep sormuştum kendime kim kimi ağlatıyor Gözlerimden yaş sızsa yüze meydan okurum! Sırrımı aynaların sırlarına bırakıp Sırrı dökülene dek yüreğime kapatıp İbret olsun diyerek kendime bakıp bakıp Yüzümdeki kedere ize meydan okurum! Ay buluta saklansa karanlık olur yollar Fırtınalar kudursa eğilir bütün dallar Kime faydası var ki,gönül kırdı mı kullar Yaradan’a sığınıp yoza meydan okurum..! M. Levent ÖZGEÇ Gönül Pınarı Kitabından |
sağlıcakla kalınız.