ODUNCU GÖMLEKLERİMİZÇocukluğumuz oduncu gömleklerimizde kalmış, Oduncu gömleklerimizin cebinde, İpler kopmuş, Oduncular tomrukların adlında kalmış. Dağları geçerken gece: Ayaz da ayaz hani, Şöyle böyle değil, Çocukluğumuza bağırdık, Ses verse kafi. Çocukluğumuz ceplerimizde kalmış, Küçülen, Eskiyen, Kıyafetlerimizin ceplerinde. Oduncular ölmüş, Ormanlar boş, Bir ışık yanmakta, Uzakta, Çok uzakta, Hoş. Gitmek zor, Şimdi. Kalmak zor. Çocukluğumuzu kaybettikten sonra 12.11.09 KOCAELİ |