493. Sokaktabulutlar ağarmış ince seyrek tül gibi güvercin alayı turluyor mavi göğü arada takla atanlar ne güzel hoşlukta gün doğar durgun camlarda çıplaklığıyla boşlukta defne ağaçları parkın en koyu gölge verenleri esnaf tedirgin dönmüyor çark küf koktuk kuzda kalan yanımızla gel ey sevgili masalara yaslan elimi tut elim büyüsün yüzüme bak deniz dalgalı mavi düşlü asilerin devinimi artsın güneşime leydi siydi gitti noter de yakın inanmayanlar onaylatalım mı leydiyi böylece yaşamaya alışsak kaldığı yerden aydınlık gölgesine sinmesin elini kaldırsan sığırcıklar top olur top patlarcasına dağılırlar yumak yumak 493. sokakta denizlinin akşam saatleri başlar yollar sende biter sende başlar otobüse binerken inerken 020109 denizli Ozan Efe |
Sanki bu şiir bir gezintiyi anlatıyor,
da, leydi bilinen bir leydi değil sanırım,
neydi, ağaçları özellikle pek sever,
parkta gezerken,
la fontaine masalları gibi.
çok güzeldi hocam;
yüreğiniz dert görmesin.