OTUZBEŞLİKŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İNSAN BAZEN BİR OTUZBEŞLİĞİN BAŞINDA BULUVERİR KENDİNİ .. VE SONRASINDA DA İŞTE BÖYLE OLUR :)))
Çocukluğumun gölgesine sığındım dün gece yine Buz gibi esen rüzgârın çığlığına karıştı çığlığım Sağır ve dilsizi oynadım bir süre.. Sen bilirsin, Bizim evin orta yerinde bir Gacal Fırını vardı.. Dans eden alevlerine tuttum ellerimi Isıtmıyor, üşütüyor daha da beter Zavallı ellerim, Hayal etmeyi ne bilsin !... O paltoyu mu merak ettin? Babamın dedesinden kalmıştı bana.. Antikadır anlayacağın.. Hoş, onu ısıtmaya bir yük odun gerek ya, neyse.. Ben başka bir şey anlatacağım sana.. Hani meneviş gözlüm, Senin bir şarkın vardı, beraber mırıldandığımız, Sana da öğretmen mi belletmişti ne.. “Mini mini bir kuş donmuştu Pencereme konmuştu..” Onu da söyledim Ama ben şu an, o kuştan da beterim.. Üşüyorum işte Ne yapsam ne etsem, soğuk “Erkek adam üşümez mi?” Halt etmişsin sen.. Sen de ol benimle aynı düşte de.. Görürüz bakalım, Üşür mü üşümez mi.. Ulan otuzbeşlik, Küçücük boyunla, Bana şu yaptığına bak.. Yok, yok, İyisi mi, ben artık senden ayrılayım, Zaten bende kabahat, Aslan gibi Papaskarası ısıtıcım dururken, Ne diye takıldım ki sana.. Tekfûri - 12.11.2009 / 21:22 .
|
sesli yorumda şiirin kalite ve güzelliğine yakışır ölçüde...
çok güzeldi değerli dost...
kutlarım canı gönülden...