.............ve her saniye bir intihardı sensizlikte, sözcükler birer birer düğümlenmiş asmıştı sevgiyi yarınların karanlığına... ve yine yok(sun)luğun ızdırapların en müthişiydi! yazmayan kalem, ağlayamayan gözlerdeydi çaresizlik ve bekleyiş... ve sonsuz bir haykırıştı sessizlik... ölümlere davetiyeymiş meğer sevgiler ve yolcuymuş tüm sevenler... 22.10.’09 |