KAÇ SÜRGÜN VERDİ YAPRAKLARIN ILGINPenceremden bakarken gördüm senin güzelliğini Uzanmış dallarınla gökyüzüne doğru öylece duruyordun Kimbilir kaç bahar kaç kış geçirdin durgun Yine de dimdik ayakta gururlu mağrur olgun... Kaç sürgün verdi yaprakların gökyüzüne doğru dal dal Kaç sürgünü yaşadın mevsim mevsim dudağında bal Kaç yaprak döktün sonbaharda yeryüzüne al al Kaç rüzgara göğüs gerdin dost oldun dedin dallarımda kal... Yıkılmaz gövdene öbek öbek aşkları sığdırdın Kuş cıvıltılarına karıştın bir türkü tutturdun ılgın Çaresizce ayrılıklara yaşlar döktün sessizce dayandın Yıkılmadın inatla ayakta günleri bir bir sayandın... Şimdi bakıyorumda ne kadar da yorgunsun Dallarını eğmiş bir an önce vuslatı arzuluyorsun Her gidişin ardından daha da boynunu büküyorsun Ezeli çöküşü umarsız çaresizce bekliyorsun.... Bir balta vurulsa kökünden gelen tüm gücüne Sessizce boyun eğersin bu çaresizce gidişe Tüm bedenin yığılırken toprağın üzerine Gidilir dönülmez akşamın ufkunda bir gece... Hülya Akyıldız |
Sessizce boyun eğersin bu çaresizce gidişe
Tüm bedenin yığılırken toprağın üzerine
Gidilir dönülmez akşamın ufkunda bir gece...
Tebrik ederim. Güzel ve anlamlı bir şiirdi.
Saygı ve selamlarımla.