EMANETİN
Koklamaya bile kıyamadığım
Küçücük,günahsız,pamuk tenlim Yitirdiğim en değerli varlığın isteği Geldin demek nihayet Sevgiye,mutluluğa,huzura aç giden annem Gönderdin demek emanetini Saf gülüşlerinde bile hüzün dolu sanki bebeğimin Ağladığında seni arıyor sanki o minicik elleri Sen gittinya hani apansız Kırk gün olmuş can çekişmelerim Bıraktınya beni bir başıma Kırk gün olmuş yetim kalmalarım Alışamadım be annem Yokluğuna Kulağım hala kirişte Sanki her an beni arıyacakmışsın gibi İlaç saatin hala çalıyor telefonunda İptal edemiyorum Her gün beşbuçukta yokluğunu çalıyor Keşke görseydin dünya gözüyle bebeğimi O mis kokundan mahrum büyütmeseydim İlk ezanı sen okusaydın o güzel sesinle kızıma Bir gün seni sorarsa bana Nasıl derim bıraktı gitti bizi Hem kendini hem bizi sonsuzluğun boşluğuna atmazsan Olmazmıydı be annem Gitmezsen kıyametmi kopardı |
saygilar