Nakış nakış işledim, her mısrayı emekle.
İçerimden geliyor, yazarım ben yürekle.
Hak hakikat yolunda, geri adım atmadım.
Yürüdüğüm yollarda, asla geri bakmadım.

Vatanımı milleti, savundum metanetle.
Bana düşman oldular, uğraştım hıyanetle.
Özüm oğuzdur benim, köküm ise yörüktür.
Bizler Türk oğlu Türk’üz, şanımız çok büyüktür.

Bakın geçmiş maziye, her zaman hür kalmışız.
En büyük zaferlere, biz imzalar atmışız.
Öyle anlar olmuş ki, tarihe şan katmışız.
Avrupa sevdasıyla, bazen zorda kalmışız.

Mandacılar türemiş, himaye istemişler.
Saltanat sürsün diye, yalvarıp yakarmışlar.
Kabul etmedi Atam, bu bizlere yakışmaz.
Kahraman Türk milleti, asla esir olamaz.

Sevr denen antlaşmayla, orduları dağılmış.
Mehmetçiğin elinden, silahları alınmış.
Yurdumun toprakları, parça parça bölünmüş.
Unutulmuş şehitler, vatan deyip ölmemiş.

İşte bu ahval üzre, şahlandı Türk ün kanı.
Unutma bu savaşta, o kahraman Atanı.
İşgal ettiler yurdu, hainler bile vardı.
Açlık, yokluk, sefalet, mücadele başladı.

Fransız, İngiliz’ler, birde Yunan belası.
En güzel topraklarda, İtalya’nın sevdası.
Bütün olumsuz şartlar, sanki bizi bulmuştu.
Yıllardır savaşmaktan, bu millet yorulmuştu.

İşte durum böyleydi, moralsiz bütün vatan.
Bir tarafta isyanlar, birde işgalci düşman.
Mustafa Kemal Paşa, kabul etmez esaret.
Dedi ki Atatürk üm, parya olmaz bu millet.

Samsundan doğdu güneş, memleketin üstüne.
Ya İstiklal ya ölüm dedi, Türk milletine.
İşte bu ahval üzre başladı savaşımız.
Yendik düşmanları biz, kurtuldu vatanımız.

Yırttı sevr’i Atatürk, Lozan da muhayede.
Kurdu cumhuriyeti, Türkler yine sahnede.
İşte bu yüce devlet, Atamızdan yadigar.
İhmal etme vatanı, senin olsa dünyalar.

Ey yüce Türk milleti, Türkmendağlı anlattı.
Hatırla ecdadını, destana destan kattı.
Unutma düşmanını, onlar asla uyumaz.
Sahip ol toprağına, sonra toprak da kalmaz.
Hatırla Atatürk’ü, neler söyledi atam. HİLMİ CAN. (2459)
Bu vatan şehidindir, vermez altında yatan. 1.EKİM.2009