Zamanın Bir YerindeMazi canlanınca yürekte , imkanın içindeki imkansızlığı da öğretiyormuş meğerse hayat…. Geçen zaman içinde geçmeyen bir tek sen vardın. Gözlerinin büyüsü dolduruyordu gözlerimi Şaşkın,bir o kadarda karlıydı bakışların Hem söylüyor hem de susuyordun Hem vardın,hem de yoktun Hem yakıyor hemde üşütüyordun. Sen vardın ve bir yerlerde bekliyordun İkimizde birbirmizden habersizdik Sadece zamanı yaşıyor,alnımızın yazısı deyip geçiyorduk Bulduğumuz anda kaybediyorduk birbiirmizi Bir söze nasıl başlanır bilmeden dökülüyordu kelimeler En içten gülücükler oluşuyordu yorgun gözlerimizde ikizimizde aşkın ne olduğunu bilmediğimiz acemiyce aşklarımızdan sikayetçi Hep şikayetçi hep acemi Gözlerimizle konuştuğumuz zaman umut buluyorduk yarınlardan Şikayet etmeden Sanki yağmurun temizlediği gibi gözyaşlarımızla temizliyorduk bedenimizi Arındırıyorduk ruhumuzu ,yapmacık gül misali sadece rengi olup kokusu olmayan sahte ve yorgunluk veren ruhsuz aşklardan Hiçbir şey yapmadan özlüyorduk birbirimizi Ne sen benim kokumu biliyordun ne de ben senin Biz farklı topraklarda aynı taşıyan çiçektik Adımız papatyaydı. Başkalarının ayakları altında ezilirken birbirimizi bulduğumuz Biz yüreklerimizin sesi yıldızların ışığı suskunluğun sesi uzaklığın ve adı imkansız aşk olan hayatın yolcularıydık. Hayatın bir yerinde buluştuğumuz… Mazi canlanınca yürekte , imkanın içindeki imkansızlığı da öğretiyormuş meğerse hayat…. |
yüreğine kalemine sağlık arkadaşım