Her kim havaya girse.
Kasılma tavus gibi
Kanadına değil de
Ayağına bak bir de
Hele biraz eğil de...
Derdi rahmetli ninem.
Ben bir şey anlamazdım.
Ninemin sözlerinden
Çünkü ne o yaştaydım.
Temsili anlayacak
Mecazdan çıkıp yola
Gerçeği kavrayacak
Ne de tavus görmüştüm
Hayatta o güne dek
Bilemezdim elbette
Nasıldı kanatları
Tavus denen o kuşun
Niceydi ayakları
Ta ki görene kadar
Bu dünya güzelini
O kümesin içinde
Gülhane parkındaki havuzun köşesinde
Anlamıştım o gün ben
Ninemin maksadını
Mecazdı kanat ayak
Örtmek için kasdını
Düşününce bir anda
Perde kalktı gözümden
Tavusla içselleştim
Bencileyin özümden
Güzelin temsiliydi tavusun kanatları
Ayıba numuneydi biçimsiz ayakları
İşte böyle erenler
Girmeyelim havaya
Gurur, kibir, gösteriş
Sokar başı belaya
Kanadına bakıp ta aldanırsa nefsimiz
Ayağımıza bakıp ders alalım hepimiz