küçük bir kız çocuğunun yürüme arzusu için çektiklerini anlatır.

Allah bize bir dert vermiş bilinmez
Çok aradık derde derman bulunmaz
Ararız dermanı gönül yorulmaz
Derman, derman diye dolandık bacım

Sivas tan başladım ta Ankara ya
Neşter vurup merhem sürmez yaraya
Sonra kader bizi bu Malatya ya
Derman, derman diye düşürdü bacım

Ayağını parça, parça kestiler
Para yoktu iyi etmeden küstüler
Biz perişan garibandık sustular
Derman, derman diye dolandık bacım

Görüş günü kapıları gözlerim
Amcam dayım sormaz ama özlerim
Kestiler bak sızılıyor dizlerim
Derman, derman diye dolandık bacım

Ne çaresiz derde ne dur dediler
Bu derdin çaresi çok zor dediler
Paran yoksa bize kul ol dediler
Derman diye, diye kul olduk bacım

Kara yazma atmış karalı başa
Kaderi gençliğin çürüttü boşa
Hasret koydu gurbet bacı kardeşe
Birde hasret ile yanarız bacım

Genç yaşta hastane oldu mekânı
On yerden yardılar dayandı canı
Çok aradık bulamadık dermanı
Dermansız dertlere yanarız bacım
Halife Bozbayır