Günlerden pazar:

Düşen, yaprak olsaydı yok olurdu
Ama insandı ve gücünü toplayıp
Kalkmasıydı beklenen.

Günlerden salı:

Suda büyürmüş en güzel nilüferler,
Sevilen, ağlamaya değdikçe güzelleşirmiş.
Solar mi hiç gül, kalp sevgiyle dolmuşken
Yorulur mu hiç beden, güller nefes olmuşken.
Yürüse ayaklarım,
Gitse bedenim,
Bil ki giden
Sadece kefenim.
Varlığım
Ruhum
Kalbim
Düşüm
Sevdam
Kalanım
Sen.

Günlerden çarsamba:

Bir seraba eş umuttu
Senli günler bil bana.
Gözlerim sende benken
İhtirası sal bana.
Bin yalan olsan içimde
Bir doğru bulurum,
Ona
Sığınırr
Sarılır
Yatarım.

Günlerden cumartesi:

Gemileri yakarken
Ardında bıraktıkların ağlar.
Gelişinde ağıt var
Düşlerin
Umudun
Varlığın.
Gücün bendense
Sevgim sana
Gelemesen de
Ver ipin öbür ucunu
Aklım fikrim sende.
Ama bil bir gün
Güçsüz düşebilirim
Gölgemde gözyası var.

Günlerden pazartesi:

İçimde bin yalnızlık...
Ne tarafa baksam sen.
Diller vazgeçmiş konuşmaktan,
Yoksun.
Dudağimda senli ezgiler,
Dokunduğum tenimde sen
Gözyaşımda,
Dilimde.
Unutamıyorum!
Sensizlikte kulaklarım ağrıyor,
Sen diye sızlanıyor
Duvarlarda hayalin...
Kıyamam, sus diyor.
Dayanamiyorum!
Yokluğun
Varlıgındaki özleme inat,
Sokuyor beni
Yerin bilmem ne kadar derinine...
Gitmeseydın n’olurdu!

Günlerden çarşamba:

Seninleyken
Damarlarım bile
Hissediyor seni
Gönlüme sardım seni
Şah damarım.
Gözlerine bakarken
Kendimi görmek var ya
Öyle güzeldi ki bir tanem.
Korkulara salıp yüreğime
Giderim deme,
Beni de götüreceğini bile bile.
Senli şarkıları bırakıp bana,
Ağıtları salıp yüreğime,
Gitme
Etim
Derim
Tenim
Erim!
Sendeyim
Bil artık
Gitme!

Günlerden salı:

Seni seviyorum.
Bu öyle doyumsuz bir duygu ki
Yok oluyorum senli sensizliklerde,
Dalıyorum düşlere...
Seni arıyorum
Geçmiste
Gelecekte
Dünde.
Başını öne eğiyorsun...
Kaldırdığın an gözlerini,
Beni görünce gülümsüyorsun.
Dudaklarımın kıvrımında,
Sevinci saklı aşkımın.
Senin için senle ağlamak,
Yanında seni özlemek,
Sensizliğe sarılıp
Sadece gözlerimi kapayıp
O anı yaşamak,
Dokunmak ellerine
Ellerim gibi.
Bambaşkasın sen...
Bir ah çeksem derinden,
Nerelere giderse nefesim
Ordasın!

Günlerden pazar:

Nerdesin,
Nerdesin, demistim...
Baktığın yerdeyim, demiştin.
Beni andığında sendeyim, demiştin.
Yoksun!
Unutmadım ki seni ben
Nerdesin?
Benden almışsın kendini,
Götürüp dağ ardına atmışsın.
Gözyaşımı silecek ellerin yok,
İçim yanıyor.
Ellerini arıyorum,
Öptükçe rahatladığım
O avuç içlerini...
Yoksun!
Nerdesin?
Nasıl duymaz kulakların,
Yüreğimin avazını!
Sensizlikte daha bir koyuyor yokluğun.
Yokluğunda daha sensizim.
Alsaydın ya giderken
Kendini.
Sendeyim deyip bırakıp gittin...
Alsaydım ya giderken
Kendimi.
Şimdi bakarım da senli yollara,
Söz geçiremem gözlerime
Yoksun!
Yok!

25.3.2007
Serap Hoca