Bu şiir benim edebiyat defterinde ki 1oo. şiirim.Şiir yazmak hayatımın hep bir parşası oldu.Sevinçlerimi ve en çokta acılarımı şiirlerimle dile getirmek benim için vazgeçilmezdi.Sevdiklerime, sevmediklerime ruhumun derinlerinden kopup kalemimde şekil alan kafiyeli, kafiyesiz, eksikleriyle tüm heceleriyle benim olan bu dizeler içinde kendini bulan herkesindir artık.Defterimin arasında solmaya yüz tutmuşken bir anda hayat bulmalarını sağlayan edebiyat defterine, beni şiirlerimi paylaşmam konusunda yüreklendiren dostlarıma,yorumlarıyla destek olan şair arkadaşlarıma, ve ruhuma verdiği anlatılmaz heyecanla yazdıran ilham perime sonsuz teşekkürler ediyorum.Tabi birde yazma gücünü ve böyle hisseden bir kalbi verdiği için rabbime sonsuz şükürler olsun.Şiir gözyaşlarına başkaldırmaktır....

AFFET...
Senden başkasını sevdirmiyor rabbim,
Seni de vermiyor..
Affet ALLAH’ım isyanım sana değil,
Lakin gönül susmuyor,

Boğucu bir sessizik,
Nefes alamıyorum,
Güneş doğmuyor,
Yağmurlar serin,serin
Üşüyorum,
Senden başkasını görmüyor gönül,
Lakin sana da el vermiyor,
Affet Allah’ım isyanım sana değil,
Gözler katlanır da gönül razı değil,

Yaşa sen kıyamete kadar,
EY fani ömürlü yar,
Böyle sızlayıp dursan da sinemde,
Sen ebedi kal,
Razıyım sensizlik zindanında çürümeye,
Yeterki o gül yüzün,
Doğsun karanlık geceme,

Küçüldü ümidim,büyüdükçe sen,
Karardı dünyam ölüm yağdıkça saçlarıma,
Her bir ak düşende, bahtiyarım sevgilim,
Bir adım daha belki, sonsuzluk muştuma,

Ne olur unutmak diye birşey varsa;
Şu yalancı dünyada,
Bana da bir hisse kısmet olsa,
Ben seni unuturum sevgilim,
UNUTURUM DA...
Şu deli gönül bir daha atmasa,

Kimsesizim yar,
Hiç kimsesizim,
Ürkek kuşlar gibi yaralı,
Bir avuç dua biraz yakarış,
İnleyen sesimde,
Bir seher yeli ulaştırsın rabbime,
Ben ona gidiyorum sığınıp rahmetine,
Affedermiş o kulu bir adım gelse.