Hayatın İçinden


Hayat Labirentleri
Hikayeme şu sözlerle başlamak istiyorum:
Hayat bir labirent gibidir ya içinde kaybolursunuz ya da başladığınız noktaya geri dönersiniz.

Bazen;
kaçtım kendimden
sebebini bilmeden,
nedensizdi çünkü..

Bazen;
söyleyecek çok seyiniz vardır da
söyleyemezsiniz
sessiz çığlıklara dönüşür,
o zaman susarım,
kanayan yaralarım
herşeyi kabullenir..

Bazen;
İçimden birşeylerin koptuğunu
bir yanımın ne kadar
çok acıdığını hissederim,
şu anda kalbimin
ne kadar çok acıdığını
hissettigim gibi...

Bazen;
yalnızlığın zorluğunu hissederim..
Yalnızken duvarlarla
başbaşasınızdır...
Sessiz çığlıklarımı
tek kendim duyarım.
Bazen bağırırım
sesimi duyan olmaz..
Paylaşacak kimse yoktur
yalnızlığımı..

Bir odaya hapsetmişsinizdir
ömrünüzü,
yalnızlık kaplamıştır her yanı,
umut çiçekleriniz solmuştur,
umutsuz kalıp
"Hayatın ne anlamı var"
diye düşünürsünüz,
tükenişinizin nedenidir işte bu
içinizde yaşananlar..


Bazen dünyanın içindesinizdir
bazen dışında..
Çıldırtıcı yalnızlıktır
hayatınızı sarıp sarmalayan,
sebepsiz bir yolculuktur artık
hayat yolculuğunun adı ve
uçup gider,

Farkına varmadan....



ŞİİR DOSTU
VİLDAN GÜLDAĞLI
06.11.2009-18.00