BİLİYORSUN
BİLİYORSUN
O kadar sıcak ki; Kalbim, Ellerin yanar diye uzatamıyorum. Suskun kalıyorum, Çırpınıyorum. Sokaklarda arıyorum kendimi Uğuldayan hayata bırakarak gölgemi İçimdeki yorgun yüreği Taşımanın acısıyla hayıflanıyorum. Kalbimin söküğünde sen Tamir edemedikçe İlmek ilmek işlenmiş geceye Her gece aşkı geçiriyorum. Yaşamın deliksiz süzgeçlerinden.. Dokunmaya cesaret edemediğin kalbimle, yıldızlar çalıyorum en derin düşlerimden Yolculuklara çıkıyorum aysız gecelerden.. Biliyorsun sevgili Dudaklarımdaki utangaç beni Herkesten saklar gibi Kaçak dokunuşlar taşıyorum. Ellerimdeki sevdanın nasırlarıyla Sessizlik sonrası çığlığa karışan aklım, yanıtları bir sende gizli olan. En edepli küfürlerini kaldırım taşlarına Tüküren bir çocuk mahcubiyetinden kurtulan isyanım artık gizleyemiyorum! Sakın Sensizliğimi korkaklığıma verme iki gözüm NOT: Değerli eşim,bir tanem Muharrem ERKAN’a…. Nebahat erkan 13 şubat Cuma 2009 |
şiir harikaydı emeğine sağlık sevgiler selamlar bıraktım sayfana sesine nefesine sağlık yorumda oldukça buğulu ve içtendi...