Kaybettim RotamıKelimelerim küskün bana Cümlelerim ise anlamsız Harfler baş kaldırmış kalemlere Defter sayfaları kırış kırış Yazılmıyor tek kelime Kum fırtınasına dönmüş duygularım Çölde esen tufan gibi Savruluyor oradan oraya Ne sabahıma güneşi doğdurabiliyorum Ne geceme yıldızları alabiliyorum Mahkûm ediyorum kendimi zifiri karanlıklara Öfke içinde Karadeniz nedenini bilmiyorum Savaşa girmiş sanki kıyılar ile dalgalar Duymak istemiyorum çığlıkları Kapatıyorum kulaklarımı ellerimle Görmemek için yeryüzünde ki nedensiz akan kanı Dönüyorum arkamı kan kızılı güneşe Af edemiyorum ihanetleri Yer değiştirdi artık beynimde mevsimler Cemrenin ilkini düşürmüyorum havaya Sudan başlıyorum ısıtmaya En son düşürüyorum havaya Yazı yaşarken kasımda Kışı yaşıyorum haziranda Sıtmaya tutulmuş gibi titrerken ağustosta Sıcak tüm bedenimi yakıyor ocakta Utanıp açmazken erguvanlar nisanda Ihlamur kokuları yayılıyor tüm evrene şubatta Ve ben hala Bahar gelecek sanıyorum mayısta Yolcu gemisi değil Küçük bir takayım engin ummanda yüzen Atıyorum pusulamı yedi kat yerin dibine Takam ve ben sonsuzluğu arıyoruz Çağlık çığlığa uçuyor başımızda martılar Olduğu yerde dönüp şaşırtıyor yönümüzü Sola döndürsek dümeni koskoca bir sonsuzluk Sağa kıvırsak kocaman bir karanlık Geri dönüp gitsek başladığımız yere Yüreğimizde sevdanın kaldırılmayan ağır yükü Dönüyoruz yüzümüzü ileriye bakmıyoruz geri “Haydi” diyorum takama aç yelkenini Kaplumbağa hızında gitsek de Yoktur bu yolun geri dönüşü Türkan DİNÇER 23.32 (Sonsuzlukta bulunursa sevgi Var mıdır geri dönmenin nedeni) Resim :Türkan DİNÇER Yer: Sinop’ta özel bir gün |
OKUYANIN SESİ VE YORUMU DA GÜZEL, GEVREK BİR SESLE VE UYGUN TONLAMALI. YAZANIN YAZMA YETENEĞİNİ ZATEN TANIYORDUK ... TAKDİRLERİMİZ SONSUZ , ALDIĞIMIZ HAZ ÇOK TATALIDIR....