YOKLUĞUNA KARANFİLLER ÖLÜYOR!..Oturmuşum gecenin gri yalnızlığına Mutsuzluğu görürüm yokluğunda Yağmur çiseliyor yangınlarıma Topraktan geliyor menekşe kokuların Yudumluyor nefesim rahmeti Nerde kaldı kadife dokunuşların Buselerinde gecelere güllerin serilişi Güneşim olurdun sabahlarıma sen !.. Bak şimdi yapayalnız uzakları sayıklıyorum Başımdan gitmez karabasanlarım Bir yanda memleketim bir yanda sen Çekilmiyor güzlere sardığım akşamlar Savruluyorum sokak sokak derbederliğimle Kaldırımlar dağ oluyor kimsesizliğime Yürüyorken beklentisiz umutlarımın ardında Nedense çıkmaz sokak oluyor yarınlarım!.. Kırılıyor direncim, kalmıyor gücüm Aşk şarabını içmişim, sol yanım küskün Koca şehrin ortasında kalmışım bir başıma Üşüyor garip yalnızlığım Titriyorum alevlerinin sarmışlığı ile Tükeniyorum azar azar özlemlerine sarılarak Biliyor musun her sabaha gülümseyen Karanfiller bile sessizce ölüyor yokluğuna... Zafer Direniş ... 01 kasım 2009 22.30 |