İLİZYON...
Eski sihirbazlığıma aldırmadan
Ne çok şeyi isteyerek bulduğumdan çok İstemeyerek kaybettiklerimi şapkamdan çıkaramadığımı Kanıtlamaktan kendime sıkıldıysam da İçimde kendimi nasıl kaybettiğimi saklamakla Kendi kendimle saklambaç oynadığıma inanıp Kendimi sobelemekle kendimi bulmak arasındaki tuhaf çelişkiye Gülümseyip geçen eski bir sihirbaz olduğuma aldırmadım Çok zaman Belki kaybolmak kadar Kaybetmekten korktuğumdan En karamsar gün ışığıyla en yenildiğim tek bakışına Yeni sadakatsiz neşeler geliştirmek ve oyalamak adına Utangaç olmayan bir asra yetecek kadar Masum olmama yetti ve terbiyelendirdi asık suratlı bir yanı kalmadığın da gecelerimin aynalar dışında Her dokunuşumun günah kabul edildiği Ve her bakışımın şehvet gerektirecek Çekici ve vebalı kadınlar çıkardığıma inat şapkamdan vefalı ve kalbi olan tavşanları neden özler olmuştum ki Avucuma alıp besleyebildiğim Beta karoten körlüğümde Artık uysal bir büyücünün fallarında ki Beyaz atlı prenslere uyarlanmam gereken düşlerime bir teselli ver kahvehanelerinden Bende özledim evliliklerinin arabesk ilizyonlarına Sürülmüş gördükçe kâbuslarımı Artık Yeniden Peterpan’dım ahmakçaydı ama aldırmadım Çok fazla yenilmiş bir kahramandım aslında Ama hala şeytan övülecek taraflarım olduğundan bahsetmesi kadar Bir meleğin iltifatından uzak kalmam canımı yakıyor Oysa ben günahlarımı hüznümle siliyordum sen kandırılma diye şehvetle Kurak saltanat ihtimalindeki tek arta kalan mirasçısıyım artık Çöl ve aşk sentezinin masalsı ve kahramansız yalnızlığında Nasıl anlaşılmayacağının nasıl anlatmak istediğini bildiği halde Sırrına kabul edilmişliğin bilgeliğindeki suskunluğu öğrenince Hünerinden vazgeçen günahkâr. (Niçin küçülüyor eşya uzakta Gözsüz görüyorum rüyada nasıl Zamanın raksı ne bir yuvarlakta Sonum varmış onu öğrensem asıl) N.f.k Ben bir çelişki soyluydum Sonbahar itirafçımdı kulağıma Yapraklara ya da martılara fısıldamak daha fazla deli yaparımıydı beni Sana söyleyemediklerimin yanında Beni bekleme kadın Aşk bir ölüm şekliydi Sana Leyla olmayı hatırlatmak için Bir erkek mecnun gibi ölmeliydi Aşk senin sadakatte saklandığını unuttuğum Hiç tanışmadığım yanına gömülmek kadar üzgün bir özürüm kaldı Eski sihirbazlığımdan arta kalan yüreğimde Varla yokuz Yokla varız Okus Pokus Yalnız... |
Her zaman farkını farkettiren güçlü bir kalem.Dizeye başlıyorsunuz okumaya sonunda bambaşka bir kimliğe bürünüveriyor başta usunuza takılan.Resmen okus- pokus durumları.İnanın anlatımınıza ve temayı okurun
usunda uyandırdığınız etkiye hayranım.
Tümüyle mükemmeldi üstadım ama final baştan beri devam ede gelen ve asaletine yakışan duruşuyla çok fazla etkiledi.
Candan kutlarım bu güzelliği ve şair yüreğinizi.
Selam ve daim saygılarımla.