İKİMİZDE KAYBETTİK !
Bu gün yağmurlu bir güne açtım gözlerimi
Yağmur lar altın da , El ele yürüdüğümüz tek bir kare aradım anıların için de Bulamadım … Hepsi düşlerde kalan , Kurduğumuz hayallerde düşünce aklıma , anladım ki ! Seni bekleyişlerimin bir adı yok artık .. Şimdi , Sevda masalımızın bitişinin hüznü yağıyor sanki yedi tepeye Biliyorum , Hiçbir gün , hiçbir takvim getirmeyecek bana seni sevgili ! Senden önce simsiyah gecelerdi tek sığınağım İnsanın uğramadığı uzak kıyılar kadar büyüktü yalnızlığım Her mısrasında yüreğime kanayan sözcüklerle yazdığım Gecenin en ayaz vaktinde bir köşede sessizce ağlayan Şiirlere tutunurdu ellerim .. Yanan mumların gölgesinde , sarı duvarlara düşen aksimde Sayısız kere yanıp , kül olurdu ruhum . Sen ! Hayalini kurduğum binlerce yıl uzak dan gelmiştin hayatıma Bir yudum sevgine sarılıp , Kirlenmemiş umutlarımı mavilere boyayıp .. Deli bir tay gibi koşuyordum yüreğine Aşkın sonsuzluğuna götüren varlığınla Çoğaldıkça çoğalıyordum sana .. O yüzden , Düş müydün ? gerçek miydin ? Hiç bilemedim sevgili ! Hatırlıyor musun ? Aylardan temmuzdu ,İstanbul bir başka güzeldi o gün Yüreğim hoş geldin demişti sana ! Seni ilk gördüğüm , ilk dokunduğum , hissettiğim yerde Yakaladığıma inanmıştım mutluluğu … Aşkın en güzel halini giyinip , senden önce kimseye söylemediğim İçimde biriken tüm sevda sözcüklerini alıp , gelmiştim yanına En sevdalı halimle , Kalbimin kapılarını ardına kadar açıp , Bana seni getiren gecelerin içinden çıkıp gelen sana Uçsuz bucaksız bir sevgi bırakıyordum avuçlarına Bir ömür değil , bin ömür sevmeye hazırdım seni Ve Ölümden ötesi yalandı … Ölüm korkutmazdı gözümü . Ölüm yokluğunun diğer adıy dı mısralarımda Şimdi , Hangi merminin gücü yetti ? seni benden koparmaya Bilmiyorum ama . İkimiz de kaybettik . KAYBETTİK SEVGİLİ ! Ümran Aydın |