Kendine güvenmeyenin en iyi taktiği, susmaktır. LA ROCHEFOUCAUL
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Gurbet Treni
İzzet KOCADAĞ
5,0 / 1 kişi ·0 beğenme · 1 yorum · 815 okunma
Gurbet Treni
Yürür oynardık hani, raylarda cambaz gibi,
El sallardık yılmadan, gelip geçen trene. Nihayette çocuktuk, yan yana ikiz gibi, Gülücükler yollardık, camdan bizi görene. Kaçıp giderdin bazen, oyundayken aniden, Bir anlam veremezdim, ardından bakakalıp... Hiç bir şey söylemezdin, buluşunca yeniden, Korkardım ayrılıktan, bakıp yüzüne dalıp. Aktı geçti sel gibi; takvimden yıllar, aylar, Büyüdük ayrı düştük, gizli kaldı sevdamız. Zaman mekân değişti, hala hep aynı raylar, Koşturan iki çocuk, hayalimiz var yalnız, Ne bilirdim bu raylar, bizi ayırır bir gün? Vagondan el sallarken, görürüm en son seni. Kim bilir nerelerde, kaldı sıladan sürgün? Dönmedi bir daha hiç, giden gurbet treni! 8 Eylül 1989 - Cuma / Ödemiş |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Gurbet Treni şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
batu_41
27 Ekim 2009 Salı 15:39:56
YIKILASI GURBET
Yıllar yılı gurbet elde yaşarım
Gurbet bana ben gurbete alıştım
Bu hasretle yıllarımı harcadım
Şaşırdım yönümü şaşkına döndüm
Geceleri uyku tutmaz gözlerim
Gece gündüz vatanımı özlerim
Sevdasını yüreğimde gizlerim
Yanarım hasretine tütmez dumanım
Zalim gurbet yedin beni bitirdin
Çaldın gençliğimi aldın götürdün
Emmi dayı diye ömrüm bitirdim
Yıkılası gurbet öldürdün beni
Anamdan doğalı gezdirdin durdun
Bu tatlı canımdan bezdirdin beni
Ana baba gardaşdan ayırdın beni
Yıkılası gurbet öldürdün beni
Durak gurbeti böyle söylersin
Kor basıp bağrına gönül dağlarsın
Ayrı düşmeyen beni nasıl anlasın.?
Benim gibi kimse dertli olmasın
Yıkılası gurbet öldürdün beni
Issız köşelere gömdürdü beni
Yıllar yılı gurbet elde yaşarım
Gurbet bana ben gurbete alıştım
Bu hasretle yıllarımı harcadım
Şaşırdım yönümü şaşkına döndüm
Geceleri uyku tutmaz gözlerim
Gece gündüz vatanımı özlerim
Sevdasını yüreğimde gizlerim
Yanarım hasretine tütmez dumanım
Zalim gurbet yedin beni bitirdin
Çaldın gençliğimi aldın götürdün
Emmi dayı diye ömrüm bitirdim
Yıkılası gurbet öldürdün beni
Anamdan doğalı gezdirdin durdun
Bu tatlı canımdan bezdirdin beni
Ana baba gardaşdan ayırdın beni
Yıkılası gurbet öldürdün beni
Durak gurbeti böyle söylersin
Kor basıp bağrına gönül dağlarsın
Ayrı düşmeyen beni nasıl anlasın.?
Benim gibi kimse dertli olmasın
Yıkılası gurbet öldürdün beni
Issız köşelere gömdürdü beni
İzzet KOCADAĞŞiir yorumunuz için teşekkür ederim Mesut Bey. Gurbeti yaşayanlar daha iyi bilir elbet. Giden dönmese bile, bir umut beklemektir hasretliğin diğer tanımı... Sağ olasınız...
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 27.10.2009 08:24:19
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 815
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Vagondan el sallarken, görürüm en son seni.
Kim bilir nerelerde, kaldı sıladan sürgün?
Dönmedi bir daha hiç, giden gurbet treni!
Şairim hangimizin kalbinin bir köşesinde gurbet anısı yokki.?Gelir diye,yada gelirim diye giden dönmüyorlar birdaha.Tebrikler anı gönülden