ZAMAN EFENDİM/BEN KÖLE
Zaman kırk yıllık efendim,bense ona sadık bir köle.
Esaret zincirlemiş bedenimi,kırıpta koparamıyorum. Cananın vefasız elinde,canım emanette. Son nefesimi ne zaman vereceğim,bilemiyorum. Ruhummu karanlıkta,yoksa gece mi sinmiş yok olan varlığıma. Cevabını arayan sorularım var,bulamıyorum. Yanlışlarmı doğru bu oyunda,yoksa doğrularmı yanlış yolda. Yaşam demir bilmecelere saklanmış yine,bir türlü çözemiyorum. Gönlüm haykırışlarda sesim duyulmuyor,yetişmiyor feryadıma. Gündüzlerim geceye dönmüş,gecelerim zindan rengi prangalarda. Gülşende güllerim solmuş,sevdam ağlıyor yine dikenli yapraklarda. Güvenipte bülbüle sırrımı açamıyorum. Gözlerim fersiz,yıllarım ümitsiz,şiirlerim kifayetsiz. Kağıtlar beyaza küsmüş,aşkım kefensiz,kalemim neşesiz. Yüreğim bir tuval gibi sereserpe gerilmiş,fırçası kırık,renkleri eksik. Mutluluğun resmini düşünüpte,bir türlü çizemiyorum. Ben fakir,aşkım fakir,sensiz her şey bana zehir. Vefasız dilinde dolaşmayan ismim hakir. Ustasının eline düşseydi elbet oda olurdu safir. Ömrüm çile zengini harcadıkça çoğalıyor,bitiremiyorum... Ecedemet... |
SAYGILAR SELAMLAR,,,,,,,,,,,,