susuyorum
konuşamıyorum........
bilmiyorum neden
belkide duymayı hiç istemiyeceğin şeyleri
söylemek istemediğimden.....
acılar insanı büyütür derdin
büyümüşmüyüm anne..!
neden öğretmedin bana sende
ihaneti, kalleşliği anne
her kötülüğe bir iyilik yap derdin
kötülük alt etti iyiliği anne...
sabrı öğütledin sürekli bilmemki niye
bugün böyle gözyaşı dökeyim mi diye
tara acılarımı anne
taradığın gibi saçlarımı
uyut ne varsa biz üzen her şeyi
küçükken uyuttuğun gibi beni
büyümeyi ne kadar da isterdim
hergün boyumu ölçerdim boy aynasında
büyümek çılgınca bir şeymiş öğrendim
gidip gelirken doğruyla yanlış arasında
hayat felsefendi bir daha bir daha dene
üzgünüm ben senin kadar güçlü değilim anne
biri vardı ismini anımsayamadığım
hani çocukluk arkadaşım
onunla her şeyimi paylaşırdım
şimdi bir çok arkadaşım var sayamadığım
hangisiyle neyimi paylaşsam şaşırdığım
paylaşacak fazla şeyimde kalmadı zaten
herşeyi vaktinden önce harcamışım bilmemki neden
bir ben varım şimdi
birde kimsenin dinlemek istemediği dertlerim
sen beni dinlersin değilmi anne
bir sana yorumsuz herşeyimi anlatabilirim
hatalarıma kızarmısın anne ?
eskisi gibi cezalandırırmısın yine
ne olursun al beni dizinin dibine
sakın bana bir daha dene deme
yalvarıyorum beni gönderme........!
ben senin kadar güçlü değilim anne....!