Yar...Bir fırsat verseydin şefaat edip Sana ne destanlar yazardım Ak güvercin sayfalarda Nakış nakış Hiç solmayacak renkte Dönüpte sırtını gitmeseydin Çekmeseydin el, etek, benden Tutsaydın umutlarımı ellerinle Sımsıkı kavrardım Bırakmazdım tutkumu ellerinden Esmer saçının siyah tellerinde Enğin denizler oluştururdum Dalğa dalğa ellerimle Kara gözlerinin bendinde Hep toy kalırdım Benlerini dizerdim mısralarıma Nokta nokta Düşünmezdim hiç Yarın Nerede Senle yürürdüm fer fecir dünyada Tanımazdım çıkmaz sokak Yıkardım duvarları Devirirdim dağları Kilitli kalmazdı Hiç kapılar Susuz kalan gözlere benzettin yaşımı Hiç ağlamadım desem sensizliğe Çok büyük yalan olur Keşke aldatmanda yalan olsaydı Hiç aldanmasaydık yar |