VAZGEÇİLEMEYENDiyorsun ki “Can,seninle bir mevsim yaşadık, Bahara birlikte girdik, Şimdi bir geri dön bak, Kırdım mı ben seni hiç,üzdüm mü? Ama ben sana kaç kez isyan ettim, O kadar çok kırıldım ve ağladım ki, Senin ruhun bile duymadı. Buna rağmen senden asla vazgeçmedim.” Bende hayatı hiç üzmedim, Onu hep umutla besledim, Hayal pınarlarından suladım. Oysa o bana bir gül/ü vermedi. Beni,dünyaya gelirken gelirken ağlattı, Yaşarken ağlatıyor, Yinede sen gibi bende ondan vazgeçemiyorum. Sözün özü caaaan! Ağlatandan geçilmiyormuş |