SANA KÜSMÜŞ BU GÖNÜL
Dertlerimi dinlerdim gece karanlığında.
Duymazdı feryadımı arzda, semada. Ağlardım sabaha kadar ay ışığında. Görmezdin halimi hiç, sana küsmüş bu gönül. Yine zalim yalnızlığın esiri oldum. Yıllarca hep peşinden koşup yoruldum. Bulamadım seni sensizlikte kayboldum. Dönmedin yine, sana küsmüş bu gönül. Üşüdüm titredim sen çekip gidince. Kanadı yaralı yüreğim inceden ince. Döner gelirsin bir gün kendince. Ne yazık! Geç olur, sana küsmüş bu gönül. MEHMED AKAYDIN |