HÜZÜNLER SARMIŞTam altı ay olmuş, evden gideli. Kara gözlerini, hüzünler sarmış. Hayatı hep acı, geçmiş çileli. Masum yüreğini, hüzünler sarmış. Ne ana baba var, ne de bir gardaş. Yar mektubu olmuş, ona arkadaş. Kimsesi yok olsun, onunla yoldaş. Yalnız yüreğini, hüzünler sarmış. Yazdığı mektuplar, sitemli olmuş… Sevdiği unutmuş, başka yar bulmuş… Sevip sevilmeyen, bir garip kulmuş… Seven yüreğini, hüzünler sarmış. Onun tesellisi, bir dal sigara. Sevdiği açmıştı, derin bir yara. Bunalmıştı artık, düşmüştü dara. Dertli yüreğini, hüzünler sarmış. Acılara rağmen, isyan etmemiş… Sığınmış Rabbine, ömrü yetmemiş… Candan geçmiş ama, yardan geçmemiş… Yorgun yüreğini, hüzünler sarmış… BİR DAMLA GÖZYAŞI(17.10.2009) |